De eerste anderhalve week in Equador

Op moment van schrijven geniet ik van mijn tweede rustdag in Loja, in het zuiden van Equador. We hebben er 9 etappes en ongeveer 700 van de in totaal 11000 km opzitten en die waren best zwaar met veel klimmen en wisselende weersomstandigheden. Als ik dan (net zo als in Afrika) een afslag mis en ook aan de diarree raak dan wordt het er niet gemakkelijker op. Aan de andere kant, we fietsen wel in de Andes door prachtige landschappen en zijn met iets bijzonders bezig en dat maakt heel veel goed.

Om de vraag van Mary te beantwoorden: we fietsen hier op dit moment met ca. 40 mannen en vrouwen (ongeveer 1/3 is vrouw). Niet allemaal gaan tot Ushuaia, maar stoppen eerder. Ik denk dat ongeveer de helft de hele tour wil gaan doen. We hebben 10 nationaliteiten, verreweg de meesten uit Nederland en Australie, daarnaast uit Noorwegen, Duitsland, VS, 
Nieuw Zeeland, Oostenrijk, Engeland, Zwitserland en Italie. De begeleiding bestaat uit 6 personen: een tourdirecteur, dokter, kok, fietsenmaker en 2 chauffeurs van de brandweerauto's die alle bagage, fietsen en zieke fietsers transporteren. 1 rijdt er naar de lunchplek en de ander rijdt rechtstreeks naar de finishplaats. De gemiddelde leeftijd van de groep is relatief hoog. Ik ben 1 van de jongsten en dat gebeurt mij niet zo vaak meer. Bike Dreams is blijkbaar bekend in Australie en gepensioneerde Australiers hebben tijd en geld om met Bike Dreams te fietsen in Europa waar ze ook tours organiseren en in dit geval Zuid-Amerika. Een groot verschil met Afrika waar de gemiddelde leeftijd veel lager was. Maar even fanatiek: een aantal 60-plussers hier wil er hier elke etappe net zo hard voor gaan als de wedstrijdrijders in Afrika. Er wordt hier namelijk ook een algemeen klassement bijgehouden.

Dan het fietsen: we hebben de afgelopen 9 etappes afgelegd op een hoogte tussen ca 2500 en 3500 meter, waarbij we ca 13500 hoogtemeters hebben overwonnen. Door de ijle lucht voelt dit zwaarder aan dan wanneer je dergelijke afstanden zou overbruggen in Europa. De ochtenden beginnen vaak zonovergoten, maar in loop van de ochtend raakt het bewolkt en aan het einde van de komt de zon vaak weer door. De laatste 2 dagen hebben we wat regen gehad. In de zon is het op 2500m 20-25c en op 3500m ca 10 graden lager. In de bewolking is het 5 graden kouder. En dan staat er in de bergen ook nogal wat wind, een stijle klim met sterke tegenwind zodat je bijna van de weg geblazen wordt heb ik nog niet eerder meegemaakt.


De 1e etappe ziin we 25km noordwaarts gefietst naar de evenaar -Mitat del Mundo- voor de officiele start van de Andestrail. De volgende etappes gingen zuidwaarts voornamelijk over drukke wegen, met name de Panamericana. Een drukke snelweg waar de fietsers over de vluchtstrook rijden. Afgezien van de drukte en herrie zijn de uitlaatgassen die klimmende vrachtwagens en bussen je in het gezicht blazen wel het meest ergerlijk en ongezond; je hebt zelf in de klim ook extra zuurstof nodig. Inmiddels zijn we gelukkig op rustiger wegen beland. 


Wat mijzelf betreft -het wordt eentonig ik weet het-, ik heb in de kortste etappe van de tour (36km) een afslag gemist en ben 35 km doorgereden, voornamelijk bergop voordat ik maar eens ben gaan vragen aan iemand langs de weg welke kant de finishplaats op was. Die bleek inderdaad te liggen in de richting waar ik vandaan kwam.... kon ik het hele stuk weer terug...nu wel voornamelijk afdalen. Op het moment dat ik de afslag miste lag ik 1e en droomde al van etappewinst en dan vergeet ik alles om mij heen. Uiteindelijk 106 ipv 36km gereden en 2100 ipv 700 hoogtemeters gedaan....pfffff


2 etappes later, hersteld van mijn extra inspanningen rook ik een nieuwe kans op etappewinst. Met gelijk uit de start een klim van bijna 20km zou ik voldoende voorsprong moeten kunnen nemen om die tot de lunchstop (daar was de finish) te kunnen vasthouden. Ik had echter niet gedacht dat Rien, een 63-jarige Nederlander zo sterk zou zijn. We kwamen samen als 1e boven en stortten ons in de afdaling. Uiteindelijk bereikten we samen ook de finish en kregen we beiden de etappeoverwinning.


Daarna, tijdens de vorige rustdag 3 dagen geleden in Cuenca bleken mijn darmen eea niet goed verteerd te hebben. De hele avond op het toilet gezeten en de volgende dag zo slap als een vaatdoek betekende dat ik de 8e etappe niet kon rijden en in de truck ben meegereden met de fiets op het dak. Gisteren voelde ik mij weer goed genoeg om de konninginne etappe van Equador te rijden met 2500 hoogtemeters, 2e geworden maar wel op ruime afstand van Rien. Door mijn verdwaaltocht en het niet rijden ben ik ver weggezakt in algemeen klassement... maar dat is eigenlijk helemaal niet belangrijk. Gezond blijven en genieten is dat wel.


Over 3 dagen passeren we de grens net Peru. Na 2 weken Equador trekken we dan ruim 5 weken door Peru, ben beniewd naar dat land. Nu ga ik stoppen, morgen weer een zware bergetappe en de volgende keer wil ik ook nog iets te vertellen hebben.


Hasta la vista!